Yine bulutların üzerinde ama nerede olduğumu kestiremediğim bir yerlerde elime kağıt kalemi alıp da seninle buluşmak kısmet oldu sayın okuyucu. Bu sefer kendi mahallem gibi gördüğüm bir yere gitmek bünyemde yine nevrotik sancıları beraberinde getiriyor. Heyecan bir yandan, sevinç diğer yandan. Tanıdık topraklara, Prag’a gidiyor bu sefer yolun sonu.

Bundan yaklaşık on ay önce, henüz seninle burada buluşmaya başlamamışken, her bir günüme bir şehri sığdırmıştım sayın okuyucu; bir Eylül ayında. Valizimi otelime bırakıp da sırtıma taktığım çantam ile tüm şehrin altını üstüne en kısa zamanda nasıl getiririm’i altı farklı şehirde denemiştim. Hatırlıyorum da, nasıl da yorucu ama bir o kadar da haz verici anlardı.

İşte yol yine Prag’a götürüyor beni. Yine Tin Meydanı’nda güzel demlenmiş bir kahvenin ya da Charles Köprüsü’ne yaslanıp da gökyüzünü kızıla boyayacak gün batımının tadını çıkarmak var yolun sonunda. Ya da Prag Kalesi’nin en tepesine çıkıp onca rengin nasıl olur da böyle ahenkli bir şekilde yan yana durabildiğine hayret etmek var. Ya da Vitava Nehri’nin hemen kıyısında kuğularla buluşmak var (Instagram’da paylaştığım bir #tbt geldi aklıma; kuğu kardeşlerim, böyle tesadüfler dünyanın her yerinde çıkmıyor insanın karşısına).

Birkaç sene önceki seyahatlerden bir fark, yanıbaşımda duran ve bana bu yolda eşlik eden bir kitabım var bu sefer. Ve şiirlerini buz dağına yazan o güzel adam, Cahit Zarifoğlu, şu an kapağına baktığım Yaşamak adlı kitabında şöyle diyor: “Pencereden bakınca toprak ve ağaç görünmeli. Hava tertemizdir, yakınlarda sağlıklı bir dere akmaktadır. İnsan; tabiattaki insan ve eşya dengesine bakarak ve inanç içinde yastığa başını emniyetle koyar. Orada kader rahatsızlık vermez. Tabiata yakın olmakta kabusu dağıtıcı bir güç bulunuyor.”

İşte Prag tam da böyle bir yer. Yolun sonu pencereden bakınca toprağın ve ağacın göründüğü, tertemiz havaya sahip, başınızı emniyetle yastığa koyabildiğiniz bir yer.

Hikayesi olan bir yere gidiyor yolun sonu sayın okuyucu ve bu şehrin kabus dağıtıcı bir gücü bulunduğuna eminim.

Yol bu sefer Prag’a.
İmza: Yok

Tarih: 01.07.16

Yer: Sanıyorum ki Romanya semaları