Yine heyecandan gözüme uykunun zerresinin girmeyeceğini tahmin ettiğim bir gecenin arifesindeyiz sayın okuyucu. Bu başlığı daha önce de bir ‘kahve yanı yazıma’ vermiştim; aradan uzunca bir zaman geçti ama hislerim değişmedi. Bu sefer ki ‘düğün günümüz’ çok daha farklı.
Bu mahallede her sabah ince bir horoz sesi yırtıyor gecenin sessizliğini sayın okuyucu. Gün henüz ağarmadan yollara düşen insanların yüzünde ağır mı ağır bir suskunluk, omuzlarında ise görünmez kefelerin kendilerini kambur eden ağırlığı. Güneş ufuktan henüz doğmadan başlıyor buralarda hayat.
Şehir sıkıştırması diye bir şey var sayın okuyucu. Hani o artık saklandığın köşelerin o kadar da keyif vermediği, şehrin yüksek binalarının başlarını eğip de üstüne üstüne geldiği, her sabah uyanınca zihninde uyanan ilk cümlenin “tebdil-i mekanda ferahlık vardır” olduğu zamanlar… Kendimi düşük hissettiğimde rengini değiştirecek kadar uzun bir saçım yoktu belki ama şehir değiştirmenin iyi geleceği fikri beynimi bir fare gibi kemirmeye çoktan başlamıştı bile.
Gözümü açtığımda henüz gün doğmamıştı. Aslında günün en güzel vakitleriydi bunlar gün batımlarıyla birlikte lakin uzun zamandır günün bu zamanlarından da keyif alamıyordum. Tıpkı uzun zamandır yazamadığım gibi… Şimdi düşüncelerden uyanıp da kendime geldiğimde ‘ne düşüyordum ki acaba?’ diye düşünmeye başladığım zamanlardayım. Ah! Telefonumun alarmı çalıyor. Yetişmem gereken bir toplantı ve bugün de kurtarmam gereken bir dünya var sayın okuyucu.
Çocukluğumda karşısında uyuyakaldığım sobamızın yaydığı sıcaklığın bir benzeri geziniyor yüzümde. Kulağıma ise sobaya attığımız kuru odunların çıkardığı çıtırtı çalınırken yüzüme, sıcaklıkla beraber bir de tatlı bir gülümseme oturuyor.
“Eninde sonunda gerçeklerle yüzleşmek zorundayız. Yoksa yakamızdan düşmezler. Karanlıkta, duvar diplerinde kırmızı gözleriyle bizi izlemeye devam ederler. Kocaman bıçaklarla arkamızdan sinsice yürürler. Canavarı öldürmek için onunla tanuşmak gerekir.”** Kucağımdan düşüp de parkenin üzerinde yuvarlanarak benden bir hayli uzaklaşmış kurşun kalemime uzanıp altını çizdim bu satırların. Altını çizmekten kanattığım satırlara yenilerini ekledim.
Buraya bazı şeyler koyuyorum sayın 2019. Yıl boyunca aklında olsun. Lazım olursa açar okursun. Olmazsa da olsun, bir zararı yok burada dursun.
