Yine, yeniden; akıntıya karşı küreklerimize asılıp durmaksızın ilerlemeyi istedik koca bir yıl.

Meselelerle boğuşmaktan bitap düştüğümüzde, uykusuz gecelerde nefesimiz kesildiğimizde anımsadık ki ciğer kendini en çabuk onaran organ. Kendi hikayemizin kahramanı olmak için atağa kalktığımızda kontra ataktan basit goller yedik. Ama istediğimizde kazanamayacağımız savaş yok, bir kenara not ettik.

Sahnenin o bitmeyecek, tükenmeyecek heyecanıyla yeniden kavuştuk. İnsan yıllar boyunca yaptığı bir şeyi tekrarlarken ne kadar heyecanlanabilirmiş, yine yaşayarak gördük. Ucunda keyifli hayaller olan yolların ‘yolunu’ da sevdik biz. Hem ne demiş yazar; yol çok güzel, varmak kimin umurunda?

Sabahları göz göze geldiğimiz tavanlardan memleketin hangi köşesinde olduğumuzu idrak etmeye çalıştık. An’lara da, yer’lere de tik attık. Görevde olsak da yıldızlarla ıslanmayı da, gün batımıyla buluşmayı, heybemize hatıralar atmayı ihmal etmedik.

Bazen kederden çoğu zaman keyiften; günleri birbiriyle birleştirdik. Yıkılmanın binalara özgü olmadığını tecrübe ettik; çıkmaz sokaklardan denizlere ulaşan da yine bizdik.

Arkalarından çok şey söylemek istediğimiz kayıplarımız oldu, ‘iyi bilirdik’ bile diyemedik. Ama arkalarından ‘iyi bilirdik’ demekle yetindiğimiz kayıplarımız da oldu ama bir bıraksalar ne güzel cümleler dizerdik.

Dolunay gecelerinde, #sunset’lerde, bütün mümkünlerin kıyısında hayatın insana verilmiş bir armağan olduğunu hatırladık. Bütün yıl boyunca gökyüzünün ruhsallaşmasına, kelimelerin ıslanmasına, anlaşılamamanın aslında bir kader meselesi olduğuna bir kez daha kanaat getirdik.

Yıkılmak binalara özgü değildir der şair, bunu da tecrübe etmesek daha iyiydi. 

Kim ne derse dersin, dünya hala keşfedilecek çok fazla şeyin olduğu çok ilginç bir yer. 

Sıyırdık kollarımızı, hazırladık kendimizi; Haydi yeniden küreklere asılma zamanı şimdi.

Yap bakalım şovunu 2023, açtık yeni sayfalarımızı senin için. 💫