Bu haftaki buluşmamızda söze Safiye Ayla’nın billur sesinden dinlediğimiz bir nihavend eserin sözleriyle başlamak istiyorum: “Hayal içinde akıp geçti ömrü derbederim, bakıp bakıp da o maziye şimdi ah ederim.”

Bundan yaklaşık iki yüzyıl önce ünlü bestekar Ludwig van Beethoven 9. Senfonisini bestelediğinde, bestesinin Neşeye Övgü adlı bitiş bölümünün bir yüzyıl sonra Avrupa ülkelerinin aynı standart yasaların varlığı ile standart politikalar çerçevesinde gerek sosyal gerekse de ekonomi alanındaki birçok unsurda kuracağı bir birliğin marşı olacağından habersizdi. Avrupa ülkelerinin artık barış ve beraberlik içerisinde yaşama hayalleriyle kurduğu Avrupa Birliği, bugün içinden geçtiğimiz zorlu salgın döneminde söze başlarken bahsini geçirdiğim şarkı sözünde olduğu gibi bir hayal içerisinde akıp geçiyor ve Avrupa ülkeleri maziye bakıp bakıp ah ediyor.

Değerli okuyucularımızdan da görenler olmuştur, sosyal medyada dolaşan bir videoda bir İtalyan hemen arkasında duran Avrupa Birliği bayrağını gönderinden çıkararak yerine İtalya bayrağı takıyor. Kısacık bir video aslında Avrupa Birliğinin yakın dönemden beri getirdiği sorunların artık iyiden iyiye kendini hissettirdiğinin açık bir göstergesi.

19. yüzyılı birbirleriyle savaşarak geçiren Avrupa ülkeleri hem bu bitmek bilmeyen mücadeleye bir son vermek hem de güçlerini birleştirmek için bir birlik fikrine sıcak bakmaya başlamışlardı. Avrupa devletleri arasındaki mücadele ortamının yerini barışın almasını isteyen kesimler Avrupa’nın önemli ülkeleri arasındaki çatışmaların ortadan kaldırılması için öncelikle ekonomik çıkarların aynı yönde geliştirilmesini ve bu doğrultuda bir birlik kurularak örgütlenmenin güçlendirilmesini hedeflediler. Bu birlik fikriyle sadece ülkeler arasındaki fiziki sınırların değil aynı zamanda farklı düzenlemeler ve politikaların da ortadan kaldırılması amaçlanıyordu. Bu fikirler ışığında 1951 yılında 6 üyeli Avrupa Kömür ve Çelik Topluluğu olarak ortaya çıkan bu oluşum 1957 yılında imzalanan Roma Anlaşması ile beraber 1958 yılında Avrupa Ekonomik Topluluğu olarak yaşamını devam ettirdi. Son kertede Avrupa Birliği ismini alan bu beraberlik zaman içerisinde 28 üyeli büyük bir aileye dönüştü. Ta ki kırık kolun yeni içerisinde kalmasının sonuna gelmemize kadar…

23 Haziran 2016’da yapılan halk oylamasında Birleşik Krallık halkı son yıllarda iyiden iyiye yükselen Avrupa Birliği’nden ayrılma fikrini sandığa taşımış ve halk oylaması sonucunda Birleşik Krallık’ın Avrupa Birliği’nden çıkış süreci (Brexit) başlamıştır. Yaklaşık dört yılı alan bir sürecin sonunda Birleşik Krallık 31 Ocak 2020 itibarıyla resmen Avrupa Birliğinden ayrıldı. Ayrılık sürecinin bir parçası olarak özellikle ticaret alanındaki müzakereler yıl sonuna kadar devam edecek.

Birliğin Brexit’ten sonraki en büyük sınavı ise günümüz gündemini bir hayli meşgul eden Kovid-19 salgını ve bu salgından an itibarıyla en kötü bilançoyla etkilenen İtalya’nın durumu. Bu çalışmanın kaleme alındığı sıralarda İtalya’da koronavirüsüne yakalananların sayısı 100 bin eşiğini aşarken can kaybı ise dünya genelindeki can kaybının üçte birini oluşturuyor. İtalyanlar ülkeleri salgınla bu denli amansız bir mücadele verirken özellikle ekonomi alanında bekledikleri dayanışmayı göstermedikleri için Avrupa Birliğine bir hayli kırgın. Öyle ki İtalya Başbakanı Conte de salgının olumsuz etkilerine birlik olmanın bir gereği olarak üniter bir tepkiyle cevap vermek gerektiğinin altını çiziyor ve aksi durumda vatandaşlarının Birliğe karşı güveninin Avrupa Birliğinin davranışlarına göre yeniden şekilleneceğini de ifade ediyor.

Birleşik Krallık’ın Birlikten ayrılışı ezberleri bozan bir gelişmeydi. Avrupa Birliğinin kurucularından olan İtalya’nın ise salgın illetini atlattığımızda Birliğe olan bakış açısının nasıl değişeceği de daha şimdiden merak konusu.

Güzel ve sağlıklı bir hafta geçirmeniz ümidiyle…

Bu yazı 1 Nisan 2020 tarihinde Ticari Hayat Gazetesi‘nde yayınlanmıştır.